Winter Sunset

Could be honeycomb

In a sea of honey
A sky of honey
Whose shadow, long and low
Is slipping out of wet clothes?
And changes into
The most beautiful
Iridescent blue

Who knows who wrote that song of Summer
That blackbirds sing at dusk
This is a song of colour

Where sands sing in crimson, red and rust

Then climb into bed and turn to dust

Every sleepy light
Must say goodbye
To the day before it dies
In a sea of honey
A sky of honey
Keep us close to your heart
So if the skies stay dark
We may live on in
Comets and stars

Two-day family trip in search of "new land". October, 12-13. 2013.

Have you ever seen changing landscape of the alpine to subtropical climate zone.

By searching for "new lands", we mean places that are rich in harsh landscape transitions. A striking example of this was our transition from Sotk to Dadivank.

So,
Yerevan-Martuni-Vardenis-Sotk-Dadivank. 900 m - 1900 m - 2300 m - 830 m - 1300 m.

Այս տարվա մեր պարտադիր այցելություններից մեկը Դադիվանքն էր: Առաքյալի աշակերտի դամբարանից վեր խոյացող չքնաղ կոթող, օրրան: Քոչվորներից ազատ, հայրենի աղոթքին կարոտ էր Դադիվանքը: Մեր բնաշխարհը չքնաղ է իր լանդշաֆտային բազմազանությամբ: Մի գոտուց մյուսին անցնելը րոպեներ է տևում, իսկ տպավորությունները ուղեկցում են, ուղեկցում են...

Քարտեզից պարզեցինք, որ Սյունիքից դեպի Արցախ բնության փոփոխությունը կտրուկ չէ այնքան, որքան դա կլիներ Սոթքից դեպի Քարվաճառ և ապա` Դադիվանք: Այդպես որոշվեց երթուղին` Մարտունիում կայանելու պայմանով: Ահա Գեղամա բարձունքները Մարտունի քաղաքից:

Մեզ համար արդեն շատ հարազատ Արմաղան հրաբխային լեռը, որի գագաթին, անձրևաջրերրից գոյացած լճակի մոտ, Ս. Հարություն եկեղեցին է:

Ճանապարհին, Սոթքին հարող լեռները արդեն ձնածածկ էին...

Սոթքից միանում ենք Քարվաճառին, 2300 մ բարձրության վրա:

Լանդշաֆտը փոխվում է...

Քիչ առաջ հեռվում երևացող գագաթին գրեթե հավասար էինք...

Արցախ:

Հեքիաթային տեսարանների շարք

Ճանապարհի ամենանեղ հատվածը:

Դադիվանք:

Սոթքի մուտքի մոտ:

Գեղարքունիք:

Գիլի:

Տունդարձ:

Բաղնիքդ անուշ: